دوباره

دوباره میام پیشت...

زیر آسمون دلت...

تو را بغل میکنم...

نفسم تو نفست می خوره گره...

با تو آرومم...

اینه قانونم...

دوست دارم خانومم...

واسه داشتن تو

من واسه داشتن تو به آب و آتیش میزنم...

از زندگیم شاید ولی از تو که دل نمیکنم...

تنها

فهمیدم به همه ثروت عالم...

نمی ارزه که باشه تنهایی آدم...

به پائیز سوگند

من از عمق خاطراتت اومدم....
من از قطره قطره های اشکت اومدم....
من از زمین و آسمونت...
از نگاه گرم مهربونت...
من از عمق دلگیر شب ها...
و از روزگار سختت اومدم...
من یعنی مرد پائیز و بارون...
چتر ،سیگار ،پیاده ،داغون...
من یعنی یه تخت پاره...
رو موج بلند حماقت هام...
روزی که رفتی برای زایمان...
من افتادم از درخت...
سبز بودم اون روز...
ولی حالا تو خزون زمون...
میون این همه گریه و خون...
خشکیدم و زرد شدم و پائیز...

منا باور کن

بدون که برای من بس نیست این خیال تو...

یه شهر را می گردم دنبال تو...

بعد تو داغونم...

منا باور کن...

به نام اشک

نمیشه کنار بیام با تنهاییام با یه دل داغون این روزا....

نمیشه فکرم نره به سمت حرفات ،به خاطراتمون این روزا....

نه نمیشه....

نه نمیشه....

نه نمیشه فراموش کنم هر چی با تو گذشت....

نه نمیشه ،هر کجا که باشم دلم با توئه تا همیشه....

فاطمه ،فاطمه است

به نام خدایی که در این نزدیکی است....

سلام....

به قول ننه جانم زندگی در جریانه و ما نمیتونیم اون را به عقب برگردونیم ،اوج حماقت ها و اشتباهات من باعث شد که الان از هم دور بیوفتیم ولی به نام تو سوگند که نمیزارم از دستم بری و هر روز و هر ساعت تلاش می کنم تا دوباره کنارت برگردم ،و با دلی شکسته و چشمی پر خون تو را دوباره از خدا طلب می کنم....

فاطمه جونم ،این دست نوشت های حقیر فرصتی است برای اینکه بدونی تو فراق تو چطور روزگار میگذرونم و مجالی است برای نزدیک شدن دوباره من و تو و بزرگ کردن نهال عشق دیرینی که به هم داریم ،پس قبول کن و از من بپذیر هدیه کوچکی را که با خون جگر و اشک چشم واست آماده می کنم....

و اما برای من هنوز هم فاطمه ،فاطمه است....